In onschuld

Al kraait er geen haan naar

het spreekt uit alle schijn

er zijn geen mirakels te vrezen

God laat geen blinde meer zien

wat zich afspeelt op de planken

in bovenkamers en boezems

men eet wat voorgeschoteld wordt

in restaurants waar men niet thuis is

en twijfelt er niet aan

dat de kok zijn handen wast

Janne

Geen paniek

" Hij wil haar uit de hemel plukken "zei jij,
" Hij komt in schapenvacht " en ik dacht
aan wat een zachte huid kan verbergen
en hoe ik daarmee omga

zoals met nutteloze discussies over smaakverschillen,
alsof er levens van afhangen, soms
we lopen fluitend door het riet,
alle orakels zwijgen

we vangen veel op, schipperen,
spelen geen paniek.


Janne

Gepeins

Soms lijkt het alsof de wereld niet meer draait, de dagen stilstaan

ik me er doorheen wurm zonder moeite op tenen trap van zij die dansen

misschien komt het doordat wij samen door de sneeuw hebben gezworven

bergen beklommen, ons voedsel deelden en ons brandden aan de zon

doordat het vroeg donker was in het dal en de nachten lang en warm

in ons hotel met leegstaand zwembad en balkon waar de hemel

's morgens rozerood als in een sprookje naar ons lonkte

het ligt ook aan de zomernachten, toen we buiten

wijn en bramen proefden hoe het allemaal kan zijn

als de laatste trein voorbij is, elk geluid verstomt 

en er geen einde komt aan het vuur

of is het alleen door mijn dwaze glimlach, de verholen vreugde

om die ondeugende blik van je en het putje in je kin dat ik altijd opmerk

als ik je vlakbij denk en me afvraag hoe het allemaal zo komt

wat voor moois wij toch hebben gezien

Janne ©  

I.C.U.

Er is een man die in mijn ogen kijkt en spreekt
mijn bloed staat stil, het voelt alsof ik zweef
en niets meer aan kan raken en daar geen bal om geef

dan heb ik plots tien handen aan mijn lijf
men blaast me op en vraagt me waar ik blijf
ik hoor ver weg weer hartgeklop en leef.

Janne

Verlangen

Telkens weer,
ongerept als ochtendsneeuw
op je voetstap wachten
de afdruk koesteren,
smelten


Janne

Wending

Zo valt de dag in huis

met regen door de openstaande deur

en het geschreeuw van zwermen vogels

vechtend tegen vlagen wind

het blijft nog donker in het Oosten

het eerste licht houdt zich schuil

achter kale bomen in het moeras

waar de nacht zojuist is omgekomen

ik zoek zijn ziel die zonder zorgen

door het woeste landschap zweeft

de vrijheid die ze heeft verworven

en vraag haar binnen, deel haar droom

ook ik ben weer gestorven

© Janne

Alleen

Soms is alleen
angstig en vreemd
een middernachtbos
waar je nooit meer uit

Janne

Arrangement

De tweede viool is niet zo
ingepland
ze stemt slechts een half toontje lager

In rivaliteit constant met de eerste

improviseert de secondant
in andermans band

Ze heeft vrij spel, gaat solo
en wordt vaak verweten
dat ze de eerste viool laat vergeten

Ze is hevig, frivool , ze mist geen noot,
ze maakt de eerste letterlijk dood
en ze heeft de dirigent geklist

Tweede duidt niet op de viool
maar op de violinist

Janne

Gebroken zinnen

Het is met weemoed dat ze schrijft
over de zee, de boten op het water,
over de meeuwen en de maan,
plaatsen waar ze heen zou gaan,
over jou en over later

ze schrijft hoe klein haar wereld is,
hoe weinig ruimte overblijft
over langdradigheid van tijd en van gemis
en meer dat bovendrijft

nog droomt ze in haar slaap
dat ze naast haar jouw adem hoort
herleeft ze weer
en zelfs die onzin in haar hoofd
schrijft ze gebroken neer.

Janne ©

Ik schrijf je / I write to you

Ik schrijf je kind,
omdat ik verdwaal in dit laatste seizoen.
Het frisse groen heeft plaats gemaakt
voor oorlogskleuren, de laatste bloemen zijn verdwenen.
De vogels missen het licht en zingen niet meer.
Ik schrijf je omdat het soms vriest
en omdat ik het koud heb.

Het is december kind,
de mensen zijn begaan met tafelzaken.
Ze weten niet beter, ze vullen magen.
Ze kopen geschenken,
strooien voorgekauwde wensen in het rond,
sturen kaarten om er evenveel terug te krijgen.
Er is zoveel om niet in te geloven.

Ik schrijf je kind,
omdat ik aan je denk lang voor de sneeuw valt
omdat ik genoeg grond heb om de winter door te komen
en omdat ik nog weet hoe eindeloos de tijd kan lijken
als je uit de boot stapt

Ik schrijf je ook omdat het zinloos is
te hopen dat alle mensen uit hun huizen komen
en dat wij daar dan tussen lopen
samen, hand in hand.


Janne

******************************************************************************


I write to you my child
because I get lost in this last season
the green turned into protective colours
and the flowers are gone.
The birds miss the sunlight, they don't sing anymore.
I write to you because sometimes it's freezing
and I am cold.

It's December my child,
people are concerned about their dinners
for them it's all about filling stomachs
They buy presents and wish
the same old wishes to everyone.
They write cards to get cards back
There is so much we shouldn't believe in.

I write to you my child
because I think of you long before the snow falls
because I have ground enough to get through this winter
and because I still know how endless time can seem
when you get off the boat.

I also write to you because it's pointless to hope
that all the people will come out of their houses
and that we will walk there among them
together, hand in hand.


Janne

Stille nacht / Silent night

Hij zit naast me. Hij staart in het vuur, speelt met de vlammen.
Ik weet niet of hij luistert als ik zeg
dat ik niet meega naar Parijs.

Hij kent mijn stem niet, soms hoor ik zijn gedachten.
Vooral als hij denkt dat ik dom ben. Zoals daarnet nog,
toen ik zei dat ik geen paard wil en hij zuchtte.

" Ik heb de inkt van de appel geschild " zeg ik zacht
en vraag of hij wil bijten.
Hij kijkt me aan, ik weet niet of hij lacht.
Het vuur smeult, er is geen maan vannacht.

Janne

************************************************************************

He's sitting next to me. He stares at the fire, plays with the flames.
I don't know if he listens when I say
I ain't going to Paris.

He doesn't know my voice, sometimes I hear his thoughts.
Especially when he thinks I am stupid. As when I said
that I don't want a horse and he sighed.

" I have peeled the ink off the apple " I say softly
and ask him if he wants a bite.
He looks at me, I can't see if he smiles.
The fire smolders, there is no moon tonight.

Janne

Zij ( trilogie )

1.

Zij herinnert zich vroeger alsof ze er niet was
ze houdt van zwart, en niets verwachten
ze houdt van lucht die haar omgeeft,
van de geuren van de zee en het gras
en van het geluid van de wind
als van een stem uit de woestijn.

Ze houdt van ruimte
die haar van alles afscheidt
en van de niet in te schatten afstand.

Ze weet niets over de wereld
enkel dat het altijd regent,
niets - zeggende woorden -

en dat ze naar een schuilplaats zoekt.

*****************************************************************************
2.

Zoals altijd
als ze alleen was
leek er iets in haar te zwerven
misschien een droom die zij in leven hield
- die haar weerhield te sterven -

een hersenschim
die zich in haar had vastgebeten
onderhuidse gangen groef,
aan haar wortels zat te vreten

hij wist zich
diep in haar genesteld
woelde daar onzichtbaar rond

wist hoe ze zachter werd
ondanks de harde grond

*******************************************************************************

3.

Haar dromen,
ze zwerven en ze zweven
ze zwellen, ze zijn niet te tellen
en ze zijn overal

Ze leiden tot verval

Ooit zullen ze hun vleugels schroeien
ze zullen branden in de hel

dat weet zij wel

Vandaar dat zij,
- hun zielenhoeder -
er wel voor waken zal

jou te vragen
of jij
'God' bent

( want zij bemint je bovenal )

Janne©