vrijdag 6 december 2013

Ik schrijf je / I write to you

Ik schrijf je kind,
omdat ik verdwaal in dit laatste seizoen.
Het frisse groen heeft plaats gemaakt
voor oorlogskleuren, de laatste bloemen zijn verdwenen.
De vogels missen het licht en zingen niet meer.
Ik schrijf je omdat het soms vriest
en omdat ik het koud heb.

Het is december kind,
de mensen zijn begaan met tafelzaken.
Ze weten niet beter, ze vullen magen.
Ze kopen geschenken,
strooien voorgekauwde wensen in het rond,
sturen kaarten om er evenveel terug te krijgen.
Er is zoveel om niet in te geloven.

Ik schrijf je kind,
omdat ik aan je denk lang voor de sneeuw valt
omdat ik genoeg grond heb om de winter door te komen
en omdat ik nog weet hoe eindeloos de tijd kan lijken
als je uit de boot stapt

Ik schrijf je ook omdat het zinloos is
te hopen dat alle mensen uit hun huizen komen
en dat wij daar dan tussen lopen
samen, hand in hand.


Janne

******************************************************************************


I write to you my child
because I get lost in this last season
the green turned into protective colours
and the flowers are gone.
The birds miss the sunlight, they don't sing anymore.
I write to you because sometimes it's freezing
and I am cold.

It's December my child,
people are concerned about their dinners
for them it's all about filling stomachs
They buy presents and wish
the same old wishes to everyone.
They write cards to get cards back
There is so much we shouldn't believe in.

I write to you my child
because I think of you long before the snow falls
because I have ground enough to get through this winter
and because I still know how endless time can seem
when you get off the boat.

I also write to you because it's pointless to hope
that all the people will come out of their houses
and that we will walk there among them
together, hand in hand.


Janne



4 opmerkingen:

  1. Ik schrijf je kind,
    omdat ik aan je denk lang voor de sneeuw valt
    omdat ik genoeg grond heb om de winter door te komen
    en omdat ik nog weet hoe eindeloos de tijd kan lijken
    als je uit de boot stapt


    ...

    Dit Janne, sta me toe,
    is een gedicht op zich.

    O, vergeef me,
    maar dit overstijgt toverachtig krachtig al die andere strofen.
    Wat een verte, en hoe onbaatzuchtig weerloos ... en van waarde.

    O, en wat loopt het een beetje bedroefd verloren
    tussen 'het negatieve onderkomen'
    van die andere strofen.

    Neem me niet kwalijk, Janne.

    En ik schreef je antwoord op www.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dankjewel Uvi, ben altijd blij met jouw opmerkingen !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. aangrijpend mooi, december is inderdaad niet alleen maar aan feesten en gedekte tafels denken ....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dankjewel Merel ! Dat is voor mij het laatste van mijn zorgen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen