Je stofte de bomen af, schikte witte bloemen tussen het groen
en stak de zon weer aan
er is geen plaats meer om alleen te zijn,
het is alsof je naast me
uitblinkt in zwijgen, Katleen
en ik er toch van hou
dat je danst zo, voor mijn ogen
als alles zingt van jou.
en stak de zon weer aan
er is geen plaats meer om alleen te zijn,
het is alsof je naast me
uitblinkt in zwijgen, Katleen
en ik er toch van hou
dat je danst zo, voor mijn ogen
als alles zingt van jou.
Wat een prachtige woorden.
BeantwoordenVerwijderendankje voor je commentaar bij mij op "voeten"