zondag 17 november 2013

Als dichter ( voor Georges )

Ik kijk hem aan en realiseer me dat hij me met steeds minder woorden, steeds meer raakt. Hij is niet gekomen om te blijven, zegt hij. En alsof ik hem niet zou begrijpen voegt hij daar in zijn streektaal aan toe dat hij dichter komt. Wat ik dan weer opzettelijk verkeerd vertaal, omdat het juist zo goed in mijn kraam past.

Er blijft nog maar weinig over van de man die ik twee jaar geleden voor het eerst ontmoette. Aanvankelijk begroette hij me met een vaag gemompel waar ik niet uit op kon maken of ik welkom was. En opgelucht en op alleenzaamheid gesteld nam hij op dezelfde manier afscheid.Ik weet niet meer hoe ik die eerste glimlach verdiende of wanneer hij voor het eerst zei dat hij blij was met mijn komst. Maar ik vergeet nooit hoe hij me op een dag stond uit te wuiven en ik dat in mijn achteruitkijkspiegel zag.

Later kwam hij in de keuken zitten terwijl ik daar bezig was, staarde uit het raam over de akkers en probeerde de stilte te breken door me te wijzen op een vogel die voorbijkwam, op een wolk of op de reflectie van het zonlicht in de verte. Ik praatte enthousiast mee tot de volgende stilte viel.Ik las de pijn op zijn gezicht, zag hoe eenvoudige dingen hem steeds meer moeite kostten en hoe hij dat voor me wilde verbergen.
Er brak een tijd aan van fijne gesprekken, eerst over "de oude tijd " en al gauw over zijn eigen verleden. En plots, alsof ik genoeg wist, werd het weer stil.Hij staarde in het niets toen, zijn blik van het raam afgewend, zijn ogen vochtig en soms schrok hij als ik door de kamer liep omdat hij vergat dat ik er was. Hij werd mager en bleek en ieder eenvoudig woord dat hij sprak kwam recht uit zijn hart.

Hij komt van ver, zegt hij, en is bijna ter bestemming nu. Ik benijd hem haast om die ondertoon van vreugde en verwachting als hij herhaalt dat hij dichter komt. Ik kijk hem nog steeds aan en zeg dat hij spreekt als een dichter en dat ik dat ook wil kunnen.

Janne

2 opmerkingen:

  1. Het is de liefde die we niet begrijpen...

    Bart Moeyaert

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas...eigenlijk zou ik zijn buitengewone laatste levensdag moeten beschrijven, de laatste minuten, de laatste woorden, hoe dankbaar ik ben dat ik dat mocht beleven. Hoe hij onzinnig warm en aanwezig blijft, de 'mooiste' mens die ik heb gekend.

      Verwijderen