Er zijn nachten dat ik mijn bed niet vind,
verdwaald wakker ben en me herinner
dat ik me voornam hier te blijven
het gebeurt dat ik nergens aan denk
of twijfel aan het bestaan van tijd
ik vind alsmaar minder woorden
voor wat ik om me heen zie
houd mijn ogen steeds vaker dicht
soms laat ik de wind binnen
maar dat is enkel als hij op de deuren beukt
of dwars door me heen kan gaan met regengeur
of met lavendel en jasmijn
ik zou de stilte willen zijn.
Janne
En dan is er alleen de stilte nog
BeantwoordenVerwijderendie op bezoek komt
wat scheef en uit haar mond
lijkt het spoor op zeverregen...
tragische wereld, Janne,
die jij barmhartig hertekent...
Dankjewel Uvi, idd. tragische wereld...
BeantwoordenVerwijderen